Bir eğitim kurumu olarak okulların amacı öğrenciler için verimli bir öğrenme ortamı sağlamaktır. Okuldaki öğrenme ortamının niteliğini ifade eden okul iklimi, akademik sistemin ve sosyal ortamın oluşturduğu atmosferin öğrenciler üzerindeki etkisini belirler. Verimli bir okul ikliminin öğrencilerin gelişimlerini olumlu yönde etkilediği bilinmektedir.
Her birey, evde, işte, okulda, sosyal ortamlarda başkalarıyla etkileşim içerisindedir. Aile ise bireyin karakterinin şekillenmesini sağlayan bu yapının sadece bir parçasıdır.
Ülkemizde bugüne kadar süregelen çarpık sınavlar, okuldan okula değişen ve standart olmayan ölçme uygulamaları, öğretmenden öğretmene değişen ölçüsüz notlar pedagojik anlamda doğru olmadığı gibi öğrencilerin öğrenmeye karşı tutumlarını da olumsuz etkiliyor.
Derslerde derinlemesine ve kalıcı öğrenmenin gerçekleşmesi için doğrudan anlatım yöntemi dışında farklı öğretim yöntem ve tekniklerinin bir arada kullanılması gerekiyor. Akademik gelişim açısından çok sayıda fayda sağlayan ödevler, aynı zamanda öğrencinin özdenetim becerisini de geliştirmektedir.
Vardiya yerine ders, mola yerine teneffüs, ekip yerine sınıf, şef yerine müdür ve bunun gibi birçok benzetmeyle adeta fabrikaları andıran okullar, 20. yüzyılın başlarında sanayileşmenin etkisiyle klasik eğitim modelini benimseyerek o dönemin iş gücü ihtiyacını karşılamak amacıyla tasarlandı.
Klasik eğitimle gelen bir gelenek doğrultusunda merkezi bir yapıya bağlı olan okullar, merkezin kurallarına ve standartlarına uymak zorunda kalıyor. 21. Yüzyıl Eğitiminde ise okulların, temel ilkelerin belirlendiği çerçeve standartlar, ihtiyaçlar ve dinamikler doğrultusunda kendi programlarını geliştirmesi ve uygulaması bekleniyor. Böylelikle, teknolojinin de etkisiyle katlanarak gelişen ve hızla küreselleşen dünyaya uyum sağlamak için okulların hareket alanları genişlemiş oluyor.